3. Kristinak gogoratzen duena... Osaba donostiarra ezagutzen

Erdaraz, berriz, zipitzik ere ez, baina nolabaiteko zortea izan zuten; amak anaia bat Donostian bazuela ba omen zekien, baina ez omen zuten ezagutzen elkar. Egun batean Abaltzisketako apaiza etorri omen zitzaien Etxeberri Eneara, donostiar senide horrek berari eskribitu zion esanez, bere arreba ezagutu nahi zuela eta hau prest egongo ote zen.

Ama Felisa oso gogorra omen zen eta izutu egingo zen edo, ezezkoa esan omen zion, kastellanoa izango zela-eta, berak ez ziola ezer ulertuko eta zertarako elkartu…

Aita, berriz, oso gizon ona zen eta etortzeko esan zion. Datorrela, gu bezalakoxea izango da eta. – esan omen zuen. Eta horrela izan zen. Oso jende ona. Bihotza ere emango luketena. Pobreak, baina lehenengo irratia beraiek ekarri omen zuten Abaltzisketara. Hura festa, inguruan inork ez baitzeukan horrelakorik! Beti etorri ohi zen erregaloren batekin. Zazpi ume zituen eta pare bat Etxeberri Enean uzten zituen udaro. Haiekin ikasi zuten Etxeberria senideek gazteleraz hitz egiten.